Olchę, topolę białą i czarną, czy trzmielinę – w Umianowicach pracownicy Zespołu Świętokrzyskich i Nadnidziańskich Parków Krajobrazowych posadzili drzewa i krzewy gatunków łęgowych. Lasy łęgowe to jedno z najrzadszych i najbardziej zagrożonych wyginięciem siedlisk leśnych w Europie.

Nasadzanie drzew było zrealizowane w ramach projektu LIFE pt.” Renaturyzacja śródlądowej delty rzeki Nidy”. Więcej na ten temat w materiale “Piękna Dolina Nidy odzyskuje swój pierwotny, naturalny stan”.

Materiał do nasadzeń pozyskano z własnej hodowli na szkółce leśnej w Michałowie, która była możliwa dzięki współpracy ze współbenficjentem projektu – Nadleśnictwem Pińczów. Sadzonki gatunków takich jak: olcha, topola biała i czarna, porzeczka czarna i dzika, kalina koralowa, bez czarny, trzmielina zwyczajna i czeremcha zwyczajna zostaną użyte do wzmocnienia lasów łęgowych porastających deltę Nidy.

Lasy łęgowe to jedno z najrzadszych i najbardziej zagrożonych wyginięciem siedlisk leśnych w Europie. Są odpowiednikiem zalewowych, wilgotnych lasów równikowych i podobnie jak one należą do jednych z najbogatszych siedlisk życia zwierząt i roślin. Ich lokalizacja wyznaczona jest przede wszystkim przez warunki hydrologiczne. Występują głównie w dolinach rzek i potoków, na wilgotnych podłożach, gdzie poziomy ruch wody jest głównym czynnikiem ekologicznym warunkującym życie i rozwój organizmów. Głównym zagrożeniem łęgów jest działalność gospodarcza człowieka w zakresie melioracji i regulacji rzek. Obniżanie się poziomu wód gruntowych powoduje wysuszanie dolin, a w konsekwencji zmianę struktury fauny i flory w lasach łęgowych. Proces ten może być przyczyną redukcji terenów zalewowych i całkowitego zaniku tego unikatowego ekosystemu.

Dlatego Zespół Świętokrzyskich i Nadnidziańskich Parków Krajobrazowych stara się zapobiec całkowitej degradacji siedliska poprzez dosadzanie gatunków łęgowych charakterystycznych dla drzewostanu jak i podszytu. Działanie to wraz zabiegami pielęgnacyjnymi będzie powtarzane przez kolejne trzy lata.