Symulacja medyczna to najnowocześniejsza metoda kształcenia praktycznych umiejętności w zawodach medycznych. Wywodzi się z  lotnictwa, gdzie najwcześniej dostrzeżono zalety wykorzystania symulatorów, ale trudno przecenić jej wartość, jeśli chodzi o efekty kształcenia pielęgniarek i położnych, lekarzy oraz ratowników medycznych.

Centrum powstało w ramach projektu SIMED i kosztowało 4,2 miliona złotych, z czego 3,54 miliona to dofinansowanie unijne. Służyć będzie przyszłym pielęgniarkom i położnym. Znajdują się w nim fantomy, dzięki którym można wiernie odtworzyć sytuację szpitalną. Fantomy reagują, wydają dźwięki – zachowują się jak człowiek. Za szybą przy pulpicie nauczyciel śledzi poczynania studenta, ma przed sobą laptop, który pokazuje stan zdrowia „pacjenta”. Pracownie są wyposażone w sprzęt na najwyższym światowym poziomie.

Symulacja medyczna polega na wiernym wykonaniu czynności medycznych w warunkach identycznych, jak naturalne środowisko zaistniałej sytuacji klinicznej – jest to możliwe dzięki istnieniu centrów symulacji. Studenci, zanim zajmą się opieką nad prawdziwym pacjentem mają szansę  perfekcyjnie nauczyć się, jak sprawować nad nim opiekę. Centrum symulacji medycznej umożliwia też sprawiedliwą i standaryzowaną ocenę umiejętności wszystkich studentów, dzięki egzaminowi OSCE, podczas którego każdy wykonuje zadania w takich samych warunkach, w takim samym czasie, bez wpływu jakichkolwiek czynników zewnętrznych sprzyjających lub nie, bo na sali są sami, a egzaminatorzy  jedynie obserwują i oceniają  umiejętności według wystandaryzowanych check-list.

Zalet symulacji medycznej jest wiele – zwiększenie kontroli dokładności wykonywanych czynności, użycie prawdziwego sprzętu medycznego w warunkach symulowanych, ćwiczenia praktyczne procedur inwazyjnych, ciągłe powtarzanie praktycznych umiejętności oraz ich ocena i analiza, umożliwienie popełniania błędów oraz ukazania ich konsekwencji w warunkach symulowanych, unikanie zagrożenia dla pacjentów i osób uczących się, redukcja niepożądanych zakłóceń w trakcie prowadzenia ćwiczenia, jakie mogą pojawić się w szpitalu czy poradni, ekspozycja na rzadkie i skomplikowane sytuacje kliniczne, wyciąganie wniosków oraz podsumowanie natychmiast po zakończonej sesji podczas debriefingu, możliwość stworzenia scenariuszy szkoleniowych, walidacja norm, standardów i procedur, według których ocenia się wyniki uczniów.