Uroczysta 297. inauguracja nowego roku akademickiego 2024/2025 miała miejsce w Wyższym Seminarium Duchownym, które od wieków kształci przyszłych kapłanów. W wydarzeniu, któremu przewodniczył biskup kielecki Jan Piotrowski, uczestniczyli również liczni goście, w tym marszałek województwa świętokrzyskiego Renata Janik.

Inauguracja rozpoczęła się mszą świętą w kaplicy seminaryjnej, koncelebrowaną przez biskupa Jana Piotrowskiego, który podczas homilii przypomniał o fundamentalnym znaczeniu Eucharystii. Podkreślił, że rozpoczęciu nowego roku towarzyszą słowa z ewangelii św. Jana : “Ja jestem dobrym pasterzem”.

Marszałek Renata Janik podkreśliła: – Jestem dumna, że Wyższe Seminarium Duchowne w Kielcach, jako najstarsza uczelnia naszego regionu, od niemal trzech stuleci kształci przyszłych kapłanów, którzy nie tylko służą Kościołowi, ale także wspierają lokalną społeczność. To miejsce, które odgrywa kluczową rolę w budowaniu tożsamości i wartości, na których opiera się nasza wspólnota. Życzę wszystkim klerykom, aby nadchodzący rok akademicki był czasem rozwoju, a zdobywana wiedza duchowa i naukowa przyniosła im wiele owoców w przyszłej posłudze.

Obecnie 33 alumnów przygotowuje się w murach kieleckiej uczelni do kapłaństwa, kontynuując wielowiekową tradycję tej wyjątkowej placówki edukacyjnej. Studia w seminarium trwają 6 lat. To dwa lata poświęcone studiowaniu filozofii i cztery lata – teologii.

Ks. Marek Dumin, prefekt alumnów w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach poinformował, że w ostatnich trzech latach większość kandydatów zgłasza się do seminarium tuż po maturze.

– W tym roku trzech z pięciu alumnów przyszło do seminarium zaraz po egzaminie dojrzałości. Natomiast dwóch z nich jest starszych i ma już za sobą praktykę pracy zawodowej. Podjęcie decyzji o wstąpieniu do seminarium jest osobistą odpowiedzią na Boże wezwanie.

Seminarium duchowne, erygowane w 1726 r. przez biskupa krakowskiego Felicjana Szaniawskiego, jest najstarszą uczelnią w Kielcach. Jego historia sięga prawie trzech stuleci, w trakcie których instytucja przeszła liczne reformy i reorganizacje. Budynek seminarium służył m.in. jako szpital w trakcie II wojny światowej, a jego odzyskanie przez Kościół w 1947 r. było efektem długich i trudnych starań.